25 Mayıs 2012 Cuma

sarı güller;

Her şey bana bîgâne bu yerde,
Herkes gibi her şey:
Sessiz dereler, solgun ağaçlar, sarı güller; Dillenmiş ağızlarla tutuk dilli gönüller…
Hatta bana insanlara nisbetle yakındır
Bahçemde ölen kuş,
Bahçemde kefensiz gömülen kuş.

Herkes bana bîgâne bu yerde…
Bir yer ki, sevenler, sevilenlerden eser yok;
Bezminde kadeh kırdığımız sevgililer yok;
Yok… Yok!



 Yine gül mevsimi geldi, insanın şair olası geliyor, parklar, yol kenarları rengarek mis kokulu güllerle bezeli, İstanbul'un bu halini çok seviyorum. Dalgın yürüyorum güllerin büyüsü ile bir duvar dibinde o muhteşem koku çağırıyor seni, kafamı kaldırığımda küçük mini mini bir güzelle karşılaşıyorum; Hanımeli,  O eşsiz kokusuyla büyülüyor beni, .
Tabiat güzelliklerini bizim için sergilerken gönülde dert mi kalır; ama aklıma bir hüzünlü şarkı geldi onu da paylaşayım, Terket beni artık yetişir sende vefa yok
Gül mevsimi gelmiş ne çıkar derde devâ yok
Sensiz geçen ömrüm gecedn bil ki siyahtır
Gül mevsimi gelmiş ne çıkar derde devâ yok

Beste: Fehmi Tokay
Güfte: Mehmet Gökkaya
Makam: Hicaz
Usûl: Aksak

2 yorum:

Nilgün Komar dedi ki...

gönlüne sağlık kuzu!

rabiasultanipek dedi ki...

teşekkür ederim,